Rozdział Ósmy (Część Druga)

 Wiedziałam, że nie jestem do niego zobowiązana, więc czemu czułam się, jakbym go zdradziła? 

- Zgromadziliśmy się tutaj aby-

- A możesz nie gadać jak ksiądz? - Przerwałam Louis'owi.

 Tomlinson zgromadził całą naszą grupkę do swojego salonu. Grupka czyli: Ja, moja mama, Eleanor, Danielle, Perrie, Niall, Zayn i Liam. Powiedział, że to ważne, jednak dla niego ważne jest, kiedy Niall zje mu marchewki. 

- Nie przerywaj mi! - Powiedział surowym tonem i zaczął wymachiwać swoim wskazującym paluchem, tuż przed moją twarzą. - Wiecie, że za dwa dni będą urodziny Harry'ego. Przydałoby się zorganizować jakąś imprezę. Przysłałem Was tutaj z nadzieją, że mi pomożecie. Klub już jest zarezerwowany, tylko trzeba zrobić dekoracje i obdzwonić jego znajomych.
- A kto się zajmie Rose? Przecież nie wezmę jej ze sobą. - Mruknęła rodzicielka, podpierając podbródek na dłoni.
- Może Pani Sue będzie chętna? - Podsunęłam pomysł.
 Is popatrzyła się na mnie i ochoczo pokiwała głową, co wzięłam za zgodę. To dobrze, bo znając życie, to ja bym musiała się nią zajmować.
- To Zayn, Niall, ja, Liam, El, Pezz i Dan zajmują się dekoracjami! - Krzyknął.
Automatycznie zwróciłam swój wzrok na Boo Bear'a. Popatrzyłam na niego zdziwiona.
- A ja co mam robić? - Wykrztusiłam.
 Lou błyskawicznie obrócił się w moją stronę. Jego usta wykrzywiły się w chytrym uśmieszku. Podniósł rękę do góry i powoli poprawił włosy. Zerknął na mnie spod burzy gęstych, ciemnych rzęs. Wziął głęboki wdech i ze świstem wypuścił powietrze.
- Dla Ciebie, mam zadanie specjalne. - Szepnął tajemniczym głosem.
- Jakie? - Palnęłam.
- Masz zająć Harry'ego, a potem go przyprowadzić do klubu. - Wyszczerzył się jak głupi.

 Kiedy usłyszałam jego słowa o mało nie zakrztusiłam się własną śliną. Po dosłownie dwóch sekundach prychłam. Następna sekunda i wprost zwijałam się po podłodze ze śmiechu.
- Mogę wiedzieć, co Cię tak śmieszy? - Zapytał Zayn i podrapał się zdezorientowany po czarnej, idealnie ułożonej czuprynie.
 Jego słowa przyprawiły mnie o następną salwę dzikiego rechotu. Teraz to już wszyscy zebrani patrzyli się na mnie jak na idiotkę. Choć im się nie dziwię, bo teraz uświadomiłam sobie, że jak nawet nie wiem z czego się śmieję.
 Uspokoiłam się i z zawstydzoną miną wstałam z zimnych, dębowych paneli. Schludnie otrzepałam swoje ciuchy z kurzy i innych brudów i naciągnęłam ciemny sweter na mój odkryty pępek. Założyłam rękę na rękę i cichutko pociągnęłam nosem. Nawilżyłam zaschnięte wargi i oczekująco spojrzałam na mężczyznę w bluzce z czarnymi paskami.
- Doooobraaaaa.... - Chłopak przeciągnął samogłoski. - Cieszę się, że się zgadzasz!
- Czemu ja? - Oburzyłam się. - Teoretycznie to moja mama powinna się nim zająć. - Dodałam.
 Ciemnowłosy popatrzył po twarzach chłopaków z zespołu i wbił wzrok w swoje białe buty z czarnymi sznurowadłami. Złapał się za kark i delikatnie go rozmasował.
- No bo... Isabel jest nam potrzebna przy robieniu dekoracji... - Wychrypiał, nadal nie podnosząc głowy.
 Zobaczyłam przebłysk kpiącego uśmieszku na ustach Liam'a. Teraz przynajmniej wiem o co im chodzi. Oj, chłopaki... dlaczego wy na siłę próbujecie mnie z nim złączyć, jak dobrze wiecie, że to definitywny koniec. Ten durny romansik nie miał po prostu prawa bytu, choćbym nie wiem jak chciała. A chciałam.
- Załatwione! Alex, szczegóły wyślemy Ci sms'em! - Krzyknął Niall i szybko ulotnił się z pomieszczenia.
 W jego ślady poszli pozostali przyjaciele i tym sposobem, zostałam sama z brunetką. Dzięki chłopaki!

~*~

 Porno, porno, komedia romantyczna, denny horror, porno, porno i oooo....porno. Jednak oni nie mają co puszczać w pory wieczorne. 

 Normalne dziewczyny są o tej porze na randkach, ale ja muszę siedzieć przed telewizorem i pilnować swojej miłości, która zaszyła się gdzieś na górze z moją mamą. Pewnie wielu z Wam przyjdą na myśl sprośne myśli, jednak spokojnie. Dopóki ja nie śpię, nic nie będą robić. Dlatego na siłę siedzę na tej kanapie i próbuję nie usnąć. Tak, wiem. Zachowuję się jak jakaś pięciolatka, która chcę przyłapać swoich rodziców na współżyciu, lub robi wszystko aby nie mieć rodzeństwa. Widać, że osiągam stan krytyczny. No ale jedynym lekarstwem jest miłość Harry'ego, bardzo unikatowa i trudna do zdobycia. Nie mam tego szczęścia i nie mam dostępu do tego leku. Jestem skazana na dalsze męki.

 Nagle usłyszałam charakterystyczny dzwonek do drzwi. Zdziwiłam się, ponieważ do nie normalne odwiedzać ludzi o tej porze. 

 Podniosłam swój ciężki, gruby tyłek z siedziska i z gołymi stopami podeszłam do drzwi. Zapaliłam światło w przed pokoju i niepewnie przekręciłam kluczyk. Powoli uchyliłam wrota i momentalnie podrażnił moją gołą skórę zimy powiew. Podniosłam głowę i wyłoniłam twarz spod gęstych blond kosmyków. Nie zdążyłam otworzyć ust, a już poczułam ciepłe wargi chłopaka na swoich. Wprost na siłę wepchnął swój język do moich ust i zaczął delikatnie nim pieścić moje podniebienie. Nogą zamknął drzwi i popchnął mnie do salonu. Jego ręce błądziły po moich plecach, a włosy łaskotały mnie w czoło. Zapewne liczył, na odwzajemnienie pocałunku, lecz ja nie potrafiłam. Stałam jak słup soli i nie do końca wiedziałam co się wokół mnie dzieję. Blondyn powoli zwalniał swoje zachłanne tępo, aż w końcu oderwał się od moich ust. Ostatni raz musnął moją dolną wargę i spojrzał w moje oczy. 

- Co to było? - Szepnęłam.

 Nadal nie mogłam się ruszyć. Była sparaliżowana. Bałam się, że każdy mój ruch zostanie obrócony przeciw mnie. 

- Przepraszam Alex, ale ja musiałem to robić. Wiem, że znamy się od paru dni, ale ja zdążyłem coś do Ciebie poczuć. Może to nie jest jakaś miłość, ale chciałbym z tobą być. Chciałbym rozwinąć to uczucie. - Powiedział.

 Widziałam w jego błękitnych oczach, że mówi prawdę. Że ten pocałunek nie był ot tak, bo ma ochotę. Ale ja kocham kogoś innego.

- Adi... to nie ma sensu... - Wydusiłam.

 Widziałam jak rozczarowanie zalewa jego źrenice i twarz. Tak cholernie szkoda mi się go zrobiło, ale co ja poradzę... że ja już kocham.

- Jestem kretynem. Mogłem zaczekać, budować nasze relacje, jednak ja jestem w gorącej wodzie kompany. Jestem nikim. - Mruknął i puścił moje wiotkie ciało. 

- Nie, Andrea. To nie twoja wina, tylko moja. Ja już kogoś darzę uczuciem. Od bardzo dawna... - Spuściłam wzrok. 

- To Harry, prawda? - Usłyszałam.

 Moja twarz gwałtownie uniosła się ku górze, a usta stworzyły mocno zaciśniętą, prostą linię.

- Skąd to wiesz? - Rzuciłam twardo.

 Zauważyłam kpiący wyraz twarzy niebieskookiego. Podparł jedną rękę na biodrze, a drugą zacisnął w pięść. Niechętnie zagryzł wargę.

- Alex, nie jestem głupi. Widziałem jak na niego patrzysz. Kiedy on jest w pobliżu, uśmiech sam ciśnie ci się na twarz. - Posłał mi nieśmiały uśmiech. - Mogę Cię o coś prosić?

 Automatycznie pokiwałam głową. Chłopak szerzej się uśmiechnął i zdecydowanie się do mnie przysunął. Objął mnie jedną ręką w tali i stanowczo się pochylił. 

- Pozwól mi się pocałować. Ostatni raz. - Szepnął i nie czekając na moje pozwolenie, znów wpił się w moje różowe wargi.

 Tym razem odwzajemniłam pocałunek. Zarzuciłam dłoń na jego kark i zaczęłam delikatnie go masować. Chciałam aby nie żałował tego przeżycia, dlatego włożyłam w moje ruchy pasję. Muszę przyznać, że było to przyjemne uczucie. Lecz nie czułam przy tym fajerwerków w brzuchu.

 Usłyszałam ciche kroki na schodach. Momentalnie odsunęłam się od chłopaka i spojrzałam w kierunku dźwięku. Osoba, którą zobaczyłam, o mało nie przyprawiła mnie o omdlenie. A mianowicie sam Harry Styles stał na przedostatnim schodku i ze zdziwieniem przypatrywał się naszym poczynaniom. Wiedziałam, że nie jestem do niego zobowiązana, więc czemu czułam się, jakbym go zdradziła? 

~*~

Tak, brawa dla mnie! Jeszcze jeden rozdział, ale to tylko dlatego, że zawarłam małą umowę. Ja piszę rozdział, a Marta wstawia rozdział na http://www.jestem-aniolem.blogspot.com/ :D 

Chcę ją również pozdrowić i powiedzieć, że pisząc z nią, brzuch mnie bolał ze śmiechu. 

P.S - Harry ma być z Cece i to teraz! xd

Komentujcie, proszę Was! ♥

Kocham Was! ♥

~Andżelika