Rozdział Trzynasty

Spróbuj tknąć go od pasa w dół, a nie będę już tak miła.

 Jego wargi, delikatnie pieściły moje usta a gorący język, lekko muskał moje podniebienie. Całował mnie subtelnie a zaraz zachłannie.
 Jednak zdołałam oprzytomnieć i odepchnęłam chłopaka, który napierał na mnie swoim umięśnionym ciałem.
- Zwariowałeś? Gemma jest za ścianą, kretynie! - Szepnęłam zbulwersowana i zeskoczyłam z blatu.
 Stanęłam przed nim z bojową miną i założyłam ręce na ręce.
- Przesadzasz, po za tym, moja siostra wie, co to znaczy rozmowa w cztery oczy. - Mruknął i znów przyciągnął mnie do siebie. - A tak właściwie, to co ty robiłaś o tej porze na mieście? - Podniósł jedną brew do góry.
- Musiałam coś przemyśleć. - Posłałam mu krzywy uśmiech i wyswobodziłam się z jego uścisku.
- A co?
 Przez chwilę wpatrywałam się w niego w milczeniu. Próbowałam zebrać się na odwagę. Chciałam tak po prostu powiedzieć mu Harry, musimy to zakończyć i wyjść. Jednak nie potrafiłam. Potrzebowałam go. Każda moja komórka ciała, domagała się jego dotyku. Jestem za słaba. Nie potrafię.
 Wzięłam głęboki wdech i ze świstem wypuściłam powietrze. Otwierałam buzię z zamiarem wydobycia z siebie jakiegokolwiek słowa, lecz i tak po sekundzie zamykałam. Dana sytuacja odbywała się jeszcze wiele razy, przez co mogę śmiało stwierdzić, że wyglądałam jak ryba.
- Musimy uważać. - Udało mi się wydusić.
- Na co? - Zapytał, zdezorientowany Hazza.
 Wielka gula zapełniła moje gardło i uniemożliwiła wydobycie się głosu. Nagle moje oczy zalały się łzami a moje ciało, zaczęło drżeć. Harry widząc mój stan, szybko podszedł do mnie i mocno przytulił. Jedną dłonią gładził moje plecy a drugą przyciągał do siebie. Kiedy tylko poczułam ciepło od jego ciała, wewnętrzne ukojenie oblało mnie od stóp do głowy. Pierwsze słone krople, pobrudziły koszulę chłopaka, zostawiając zapewne na niej czarne ślady od mojego tuszu.

Romeo take me somewhere we can be alone

I'll be waiting  all there's left to do is run

You'll be the prince and I'll be the princess 

It's a love story baby just say yes

Romeo save me they're trying to tell me how to feel 

This love is difficult but it's real 

Don't be afraid we'll make it out of  this mess

It's a love story baby just say yes

 Zanuciłam, cicho fragment piosenki Taylor Swift - Love Story i spojrzałam smutnym wzrokiem na zielonookiego. Przypatrywał mi się ciekawskimi oczętami z góry i lekko uśmiechał. Niemrawo odwzajemniłam gest, jednak chyba bardziej wyszedł jak grymas. Powoli podniósł swoją dużą dłoń i opuszkami palców, odgarnął błąkający się kosmyk moich blond włosów za ucho. 

Marry me Juliet you'll never have to be alone

I love you and that's all I really know

I talked to your dad go pick out a white dress

It's a love story baby just say yes

 Dokończył piosenkę i obaj zaśmialiśmy się dźwięcznie. Delikatnie podniósł mój podbródek do góry i musnął moje suche usta swoimi. Przycisnął nasze czoła do siebie i spojrzał mi w oczy. 

- To jak? Będziesz moją Juliet? - Szepnął i chwycił mnie za rękę.

 Podniósł nasze złączone dłonie na wysokość naszych oczu i spojrzał w ich kierunku. Poszłam w jego ślady i również przypatrywałam się temu widokowi. Ten obraz był idealny, tak samo jak ta chwila. Moja dłoń, stosunkowo mała w porównaniu do jego, wydawała się być stworzona dla niego. Jednak nie może. 

 ~*~

- Cześć mamo. - Mruknęłam, po przejściu progu domu i przeszłam przez korytarz.

- Gdzieś ty była? - Podbiegła do mnie i mocno uścisnęła.

 No tak. Nic nie mówiłam, nie pisałam. Mój błąd. 

 Nie specjalnie miałam ochotę odwzajemnić uścisk. Nie miałam nawet ochoty na nią spojrzeć. Albo może nie chciałam? Jedno licho. 

- Na spacerze. - Mruknęłam i zrzuciłam jej ręce ze swoich ramion.

 Dopiero po fakcie, zdałam sobie sprawę, że może zrobiłam to zbyt brutalnie. Trudno. Nie mam ochoty na jej towarzystwo. Przynajmniej nie teraz. 

 Wyminęłam ją bez słowa i weszłam na górę, do swojego pokoju. Po wejściu do pomieszczenia, od razu rzuciłam się na łóżko. Nie miałam nawet siły się rozebrać. Mogłam zostać na noc u Harry'ego. Ale nie, ja musiałam się uprzeć, że muszę wrócić do domu. Że mu się chciało mnie odwozić o...która tak właściwie jest godzina? 

 Spojrzałam przez przymrużone oczy na zegar i schowałam głowę w poduszkę. Fantastycznie, jest 3.02 a.m. Zachciało mi się spacerków nad Tamizę. A jak bym wpadła? Mogłam zginąć. 

~*~

- Gdzieś idziesz? - Zapytałam mamę, kiedy weszłam do kuchni.

 O mało nie weszłam w wysepkę kuchenną przez to, że nie chciało mi się do końca otworzyć oczu. Znów mogłam zginąć. Było blisko. 

- Do mojego chłopaka. - Mruknęła i wzięła ostatnie zielone jabłko z miski.

 Popatrzyłam na nią morderczym wzrokiem. Ja chciałam to jabłko. Po za tym, zdziwiłaby się, gdyby wiedziała, że to nie do końca jej chłopak. Ale wolę zachować to dla siebie i nie ryzykować utratą życia. Podobno mówią, że do trzech razy sztuka, więc nie kuszę losu. 

- Ale Gemma jest u Harry'ego. - Powiedziałam, zdziwionym głosem. 

- Dziś rano miała wyjechać. Po za tym, muszę odbudować relacje z moim kochanie. - Odpowiedziała uradowana i wyjęła błyszczyk z torebki.

 Powoli go odkręciła i przejechała pędzelkiem po zaschniętych wargach. Obserwowałam ją przez chwilę, żeby wyłapać przez co rozumie odbudować relacje. I w końcu, przez sekundę, przeleciał po jej ustach łobuzerski uśmieszek. AHA! A więc tak? Spróbuj tknąć go od pasa w dół, a nie będę już tak miła. 

- Co mi się tak przyglądasz? - Wyrwał mnie jej głos z moich zazdrosnych myśli.

 Spuściłam wzrok na moje puchate kapcie i próbowałam wyrzucić z głowy te natrętne obrazy. Ja naprawdę jestem zazdrosna. 

- Nie, nic, nic. - Szepnęłam i podeszłam do lodówki. 

 Usłyszałam jeszcze ciche Mogę nie wrócić na noc. Rose jest u pani Sue. i wyszła. 

 Zrobiłam sobie płatki z mlekiem i zaczęłam jeść. Po piętnastu minutach siedziałam już ubrana w salonie i oglądałam Walentynki. Lubię ten film, a szczególnie Felicie czyli Tay. Przypomniała mi się nasza piosenka i jego słowa. Będziesz moją Juliet? 

- Tak. - Szepnęłam do siebie. 

 Poprawiłam się na kanapie i wzięłam pilota do ręki. W tym samym momencie, zadzwonił mój telefon, a dźwięk piosenki Mean, rozległ się po całym pomieszczeniu. 

 Nie patrząc kto dzwoni, jedną ręką wcisnęłam zieloną słuchawkę a drugą ściszyłam telewizor.

- Tęsknie. - Usłyszałam niski głos w komórce. 

 Od razu rozpoznałam ten głos. W końcu, znam go na pamięć. 

- Ja też. Ale jest ktoś inny, kto zamierza się tobą dziś zająć. - Powiedziałam i głośno westchnęłam. 

- Kto taki? 

- Moja mama. - W moim głosie dało się wyczuć nutkę zniesmaczenia.

- Ale ja chcę Ciebie. - Wymruczał a ja zachichotałam pod nosem. 

- Do widzenia, Harry.

- Ale za-

- Do widzenia - Przerwałam chłopakowi i się rozłączyłam.

~*~

Witajcie znów! Tęskniliście przez ten tydzień? Bo ja tak, tak i jeszcze raz tak! :D

Ten rozdział chciałabym zadedykować mojej drogiej przyjaciółce, której się chcę podlizać. Ola, jesteś jedyną osobą, która mnie zna i ma adres tego bloga. I mało tego! Ta osoba, ściga mnie na angielskim, żebym pisała rozdział na kartce, zamiast brać pożytek z lekcji jak wzorowy uczeń i aktywnie na niej uczestniczyć. Zua! :3 

Chcę też zrobić dedykacje dla @unprohibited, która jeszcze mnie nie zbyła i tworzy mi szablon na bloga. DZIĘKUJE! :D xx

Dziękuje też, za wszystkie nominacje do Libster Award i The Versatile Blogger  jednak nie będę brać w tym udziału :) Zamiast tego, jeśli chcecie, to mogę zrobić takie np. 20 faktów o mnie. Jeśli chcecie :) 

29 stycznia to dla mnie następna ważna data. 10 maja 2012 zostałam Directioner a 29 stycznia 2013 zostałam Swiftie! Tak, ja - jeszcze nie dawno przeciwniczka panny Swift- teraz Swiftie. Stąd piosenka, która swoją drogą troszkę pasuję do tej historii. 

Jak niektórzy może już zauważyli, dodałam nową zakładkę. A mianowicie, mój ask. Jeśli macie jakieś pytania lub też chcecie mnie poznać - zapraszam. 

Teraz odpowiedzi na pytania.

Nie wiem, kto gra Alex. Jest to przypadkowa dziewczyna :)

Rozdziały będą dodawane nieregularnie. Szkoła.

Nowe opowiadanie, cóż, ja nie potrafię pisać o nikim innym niż o Hazzie :D

Tak będą 2 części. Jeszcze 2 rozdziały do końca tej części i ruszamy z następną :3

Coś chciałam jeszcze...AHA! Uwielbiam wasze popierdolone komentarze! Nie dość, że mam mega smajla to jeszcze jest wesoło :D 

I znowu zapomniałam  co chciałam...AHA! A jednak nie aha...._. Jak sobie przypomnę to...Nie, już wiem! Chciałam powiedzieć, żebyście się dodawali do obserwatorów i żebyście komentowali :D Tak, to chyba tyle. Jak coś to napiszę jeszcze ^.^

Kocham Was! x

~Andżelika